توليد پروتئين¬هاي نوتركيب در سيستم¬هاي بياني گياهي، در مقايسه با ساير سيستم¬هاي بياني داراي مزاياي متعددي است كه از آن جمله مي¬توان به سهولت تراريختي و كشت، هزينه¬ي كم براي تكثير زيست توده، قابليت انجام تغييرات پيچيده پس از ترجمه بر روي پروتئين نوتركيب كه مشابه سلول¬هاي پستانداران است و در نهايت عدم خطر آلودگي با پاتوژن¬هاي حيواني اشاره نمود. با اين همه، هزينه¬هاي بالاي خالص¬سازي و توليد اندك محصول، توليد پروتئين در گياهان در مقياس وسيع را با محدوديت مواجه ساخته است. علاوه بر اين استخراج پروتئين¬هاي نوتركيب از بافت¬هاي گياهي، در نهايت به تخريب گياه منتج خواهد شد. بررسي سيستم¬هاي بياني در گياه كه مبتني بر ترشح ماده مورد نظر به بيرون از سلولها باشد، با هدف رفع اين مشكلات صورت گرفته است و با استفاده از اين سيستم¬ها مي¬توان بدون تخريب گياه، به توليد دائمي پروتئين نوتركيب پرداخت. هدف نهايي اين اختراع توسعه¬ي يك سيستم بياني اختصاصي در كشت ريشه¬هاي موئين تنباكو جهت بهينه سازي و افزايش توليد و ترشح پروتئين¬هاي نوتركيب به داخل محيط كشت است. به همين منظور، استفاده¬ي هم¬زمان از پيش¬برنده¬ي اختصاصي ريشه¬اي NtREL1 و ترادف هاي نشانه¬ي كالرتيكولين، پاتاتين و پكتين متيل استراز به عنوان روشي نوين و با كارآيي بالا در توليد و ترشح پروتئين هاي نوتركيب با كاربرد هاي صنعتي، دارويي، بهداشتي، كشاورزي، محيطت زيست، واكسن و حوزه هاي وابسته به درون محيط كشت مورد بررسي و ادعا قرار گرفته است.